ژن FLT3  

 (fms-like tyrosine kinase 3) FLT3  یک ژن است که دستورالعمل‌های ساخت پروتئینی به نام FLT3 را فراهم می‌کند که عضوی از خانواده پروتئین‌های تایروزین کیناز گیرنده (RTKs) است.  FLT3 یک گیرنده سایتوکین است که به کلاس III تایروزین کیناز گیرنده تعلق دارد و بر روی سطح بسیاری از سلول‌های پیش‌ساز خونی بیان می‌شود. سیگنال‌دهیFLT3  برای توسعه طبیعی سلول‌های بنیادی خونی و سلول‌های پیش‌ساز خونی بسیار مهم است.  FLT3 از پنج دمین شبه ایمونوگلوبولین در قسمت خارجی ، یک دامنه ترانسممبران، یک دمین جوستاممبران و یک دمین تایروزین کیناز تشکیل شده است.     FLT3 یک گیرنده برای سایتوکین Flt3 ligand (FLT3L) است. جهش‌های ژن FLT3 با لوسمي ميلوئيدي حاد (AML)  مرتبط هستند.

لوسمي ميلوئيدي حاد با افزايش تعـداد ميلـو بلاسـت هـا و سلولهاي نارس در مغز اس تخوان و خون محيطي همراه است و عوامل مختلفي در ايجـاد آن دخيـل هـستند كـه جهـش هـاي تأثيرگذار در تكثير و تمايز سلولي از مهمترين علت ها مـي باشـد. اين ژن، در بازوي كوتـاه كرومـوزوم 13،1و2  قرارگرفته و در سلول هاي خونـساز نابـالغ، جفـت، گنادها و مغز بيان مي شود ، افزایش بیان ژن گيرنده FLT3 در حـدود 70 %تـا 100 % از مـوارد AML و در درصد بالايي از موارد ALL) لوسمي لمفوئيدي حاد ) اتفاق مــي­افتــد .

جهـش هـا در ژن گيرنـده FLT3 ، بيشترين فراواني نقص ژنتيكي را شامل مي شـوند كـه در لوسمي ميلوئيدي حاد تعريف شـده انـد. اصـلي تـرين ايـن جهـش­هـا، جهـش شـناخته شـده (internal tandem duplication) FLT3-ITD و جهش‌های FLT3-TKD (دامین تایروزین کیناز) مي باشند. جهش FLT3-ITD باعث تغییرات در ناحیه پروتئینی که غشای سلول را پوشش می‌دهد، به نام ناحیه جوکستاممبران، می‌شوند که باعث فعال شدن گیرنده FLT3 بدون اتصال FLT3L می‌شود و در نتیجه گیرنده FLT3 فعال شده و سیگنال‌دهی مداوم را ایجاد می‌کند. جهش‌های FLT3-TKD نیز باعث فعال شدن گیرنده FLT3  و سیگنال‌دهی مداوم می‌شوند که به لوسمی مغز استخوان منجر می‌شود. مهار کیناز FLT3 با استفاده از مهارکننده‌های کیناز یا روش‌های دیگر برای بیماران با جهش در این ژن، یک هدف درمانی جذاب است.

آنالیز جهش FLT3 جهش های موجود در ژن FLT3 را که جهش های معمول در لوسمی میلوئید حاد (AML) هستند، شناسایی می کند. این تست جهش های تکرار داخلی تندرو (ITD) و جهش های دامنه تیروزین کیناز (TKD) FLT3 را شناسایی می کند. این تست با استفاده از زنجیره پلیمراز (PCR) و الکتروفورز انجام می شود. حد تشخیص این آزمایش 10٪ سلول های حامل جهش است و در نمونه هایی با بار نئوپلاستیک کمتر از این سطح، جهش ها شناسایی نمی شوند. حساسیت این تست کمتر از روش های دیگر طراحی شده برای تست این بیماری باقی مانده است.